BLOG: Ervaringen van Rob tijdens Corona

BLOG: Ervaringen van Rob tijdens Corona

Het is zondagmiddag 15 maart 2020. We zitten bij vrienden gezellig wat te drinken. Het coronavirus heeft Nederland bereikt en we maken ons zorgen om de gezondheid van onze cliënten, medewerkers en onszelf. Wat gaan we maandag de 16^e doen? Het besluit is snel genomen: de gezondheid van een ieder gaat voor het bedrijf.

Rutte geeft in de middag aan dat alle horecagelegenheden gesloten moeten worden, aan alles merk je dat dit heel serieus is. We weten nog niet wat ons te wachten staat. Onzekerheid alom voor iedereen.

Maandagmorgen om 8.00 vragen we het personeel bij elkaar te komen om aan te geven dat het bedrijf sluit voor onbepaalde tijd. Het besluit wordt gewaardeerd en gerespecteerd en de medewerkers verrassen ons met een mooie bos bloemen.

Er volgt een week van bezinning, denken en acties in mijn hoofd. Hoe gaan we verder en wat kunnen we wel en niet. Alle zorg voor iedereen is gestopt, wetend dat de meest kwetsbare cliënten nergens meer terecht kunnen.

De eerste informatie over het virus komt los en als ondernemer probeer je de kansen in te schatten welke mogelijkheden er zijn om een deel van de zorg te kunnen  blijven leveren. In de tweede lijn (het ziekenhuis) kunnen geen cliënten terecht met klachten ten aanzien van verzorging van benen/voeten/lopen etc etc. Om de tweede lijn te ontlasten hebben we in samenspraak met revalidatieartsen besloten clienten te gaan zien in de eerste lijn.

Al snel was de gedachte om alles zo veilig mogelijk in te richten, o.a. met schermen voor de cliënten en medewerkers. Zo gezegd zo gedaan, met de aannemer alles voorbereid en schermen laten plaatsen waar nodig en verrijdbare schermen voor in de behandelkamers.

Ook hebben we een muur doorgebroken om de clienten via een andere uitgang naar buiten te laten gaan, zodat men elkaar niet hoeft te passeren en de 1,5 mtr gewaarborgd kan worden. We hebben buiten een bord geplaatst dat clienten alleen op het afgesproken tijdstip naar binnen mogen komen en gelijk naar de behandelkamer door kunnen lopen voor de afspraak.

Zo… we konden na twee weken langzaam weer opbouwen, zodat spoedgevallen behandeld konden worden. Met onze leverancier ZSM maatwerk hebben we om tafel gezeten om te overleggen wat er in spoedgevallen mogelijk is. Gelukkig waren wij er samen snel uit; veel is mogelijk.

In de tweede week hebben we al ons personeel weer bij elkaar laten komen om samen weer wat te gaan doen. Alles op anderhalve meter en elkaar erop aan spreken en goed zorgen voor elkaar. De telefoon werd voor een aantal uren per dag open gezet voor vragen en afspraken.

Als ondernemer/werkgever moet je ook niet blind zijn voor een onzekere toekomst en je personeel daarin wel meenemen. Alles wat zeker en normaal was kan anders worden. Het gevoel om dit uit te moeten spreken naar de medewerkers, heeft heel veel impact (stress/emotie/slecht slapen) gehad op mij als persoon, je ziet de geschrokken gezichten en de zorgen als je dit vertelt.

We brengen de schoenen aan huis die al klaar staan en zo proberen we samen het beste ervan te maken. Met een beperkt aantal medewerkers werken we in het bedrijf aan de productie en de rest werkt vanaf huis. Voor de rest ligt alles stil, iedereen is aan het meedenken welke acties we kunnen opzetten en bekijkt de protocollen die de afgelopen jaren zijn gemaakt en die moeten worden herzien.

Zo gaan we ook de derde en vierde week door en zoeken verder naar een weg in de nieuwe samenleving.

In de vijfde week begint de rust overal weer terug te keren, iedereen vindt zijn of haar weg in de nieuwe samenleving, afspraken worden weer meer gemaakt en het bedrijf is weer normaal open. Spreekuren in de ziekenhuizen starten langzaam weer op en clienten weten de weg weer te vinden naar de zorg.

Het ondernemen in deze tijden waar het bedrijf de afgelopen jaren enorme sprongen heeft gemaakt en de wind in de zeilen heeft gehad is van een andere aard. Het omdenken in oplossingen in plaats van problemen is een verademing. Ik merk dat mensen dat erg lastig vinden en vaak niet bij machte zijn en blijven hangen in de problemen is het meest voor de hand liggend. Als ondernemer kijk ik met mijn team terug op de zaken die we anders hebben gedaan de afgelopen weken en welke daarvan kansen bieden, zo krijgt iedereen een stukje verantwoordelijkheid voor een nieuwe kans.

Achterom kijkend naar de afgelopen weken heb ik veel mogen leren en daar ben ik ook dankbaar voor. Ik ben erg trots op het team, ze hebben fantastisch werk geleverd en we kijken vol vertrouwen uit naar de toekomst.

Rob Witteveen